و باید رفت…

همه چیز به پایان رسید!

آری وقت رفتن است…

وقت سفر کردن و دل کندن…

وقت جدایی…

پای رفتن نیست…

اما باید رفت…

رفت و مقصد را جست!

نمی دانم به کدامین سو می روم…

اما می روم…

باید ادامه داد…

هنوز مانده…

مسیر طولانی و مقصد دور…

هم شادم و هم غمگین!!!

شادم از پایان و غمگینم از پایان!!!

کوله بارم را بسته ام…

آماده ی سفر…

اما دل کندن دشوار است از عزیزان!!!

رسم روزگار این است…

جدایی از کسانی که دوستشان داری!!!

سخت است اما چاره ای نیست!

دلم برای همه تنگ می شود…

رفتن اجباریست…

ماندن بعید…

تنها باید رفت و سفر کرد!!!

تنها باید ادامه داد!!!

آری می روم…

پیش از این ها فکر می کردم خدا
خانه ای دارد میان ابرها




مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس و خشتی از طلا





پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور




ماه، برق کوچکی از تاج او
هر ستاره پولکی از تاج او






اطلس پیراهن او آسمان
نقش روی دامن او کهکشان

کسی در باد می خواند

تو را تا اوج می خواهم

گفتمش در عشق پا برجاست دل

گر گشایی چشم دل، زیباست دل

گر تو ذورحمان شوی دریاست دل

 .............................................

تا حالا شده عاشق بشی ولی دلت نخواد بدونه؟؟؟؟

تا حالا شده تمام شب گریه کنی بدون اینکه بدونی چرا

دلت بخواد تا صبح بیدار بمونی ولی بدونی به جایی نمی رسی

تا حالا شده رفتنشو تماشا کنی ولی نخوای بره

بعد آروم تو دلت بگی دوست دارم اما نخوای بدونه
تا حالا شده؟؟؟

از تـ ُ چـهـ پنهــانـ

گــاهۓ برایـم آنقـدر خواستنـۓ مۓ شوۓ

کـ شـروع مۓ کنم

بـ شمــارش تکـ تکـ ثانیـهـ

براۓ یکـ بار دیگـر رسیـدن

بـ بوۓ تنتــ ...

از شوق به هوا

به ساعت نگاه میکنم

حدود سه نصف شب است

چشم میبندم که مبادا چشمانت را

از یاد برده باشم

و طبق عادت کنار پنجره میروم

سوسوی چند چراغ مهربان

و سایه کشدار شبگردان خمیده

و خاکستری گسترده بر حاشیه ها

و صدای هیجان انگیز چند سگ

و بانگ آسمانی چند خروس

از شوق به هوا میپرم چون کودکیم

و خوشحال که هنوز

معمای سبز رودخانه از دور

برایم حل نشده است

آری از شوق به هوا میپرم

و خوب میدانم

سال هاست که مرده ام ...

به خوابی هزار ساله نیازمندم

تا فرسودگی گردن و ساق ها را از یاد ببرم

و عادت حمل درای کهنه ی دل را

از خاطر چشمها و پاها پاک کنم

دیگر هیچ خدایی

از پهنه مرا به گردنه نخواهد رساند

و آسمان غبارآلود این دشت را

طراوت هیچ برفی تازه نخواهد کرد

پایان بغض سرکش من ابتدای تو ست.

شبهای من هیشه پر از قصه ها ی تو ست

چه می جویم بگو با من، بگو از تو چه می خواهم

منی که رو به پایانم از تو نمی کاهم

برای با تو بودن ها شروعم رنگ غم دارد

شب تاریک وسرد من فقط روی تو کم دارد

به بالین منهم سر را سراغت از چه کس گیرم

به بستر از غمت میدانم شبی دوراز تو میمیرم

حرف نزن

فکر کن...

خوشی هایت مال دیگران

غم هایت مال من

خنده هایت مال دیگران

اشک هایت مال من

آرزو هایت مال دیگران

نفرین هایت مال من

خوبی هات مال دیگران

بدی هات مال من

فکر کن...

این است انصاف عشق!!

من کیم؟
هیچ یادت می آید مرا
جایی مرا دیده ای
آری !!!
من همان غریبه ام که زود آشنا شد
من همان بوسه ی سبزم
که کنار خال رنگینی درج شده
من همانم ٬ یادت آمد؟
من همانم ٬ همکلاس آسمان
دوست تقدیر ٬ دشمن سرنوشت
عاشق باران
یادت آمد؟
من همانم که امید
در فراسوی وجودش پرپر می زد بی رنگ
من همانم که طلوع
از غم دیدارش زودتر سرخ می شد
من همانم ٬ یادت آمد؟
من همانم که دل پروانه
از غم هجرانش به تپش می افتاد
من همانم که عطرش
غم دیوانگی گلها را سر و سامان می داد
یادت آمد؟
همه می شناسند مرا
اگرم یادت نیست
من همانم
هیچکس
یادت آمد؟

**************

تو کیستی؟
هان؟
یادم آمد...
تو همانی که روزی با پاهایت آمدی
و نماندی و رفتی!!!
و من...
من همانم
که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم و ماندم

حالا که دیگر دستم به آغوشت نمیرسد

و بوسیدنت موکول شده

به تمامی روزهای نیامده..

حالا که هر چه دریا و اقیانوس را

از نقشه جهان پاک کردی

مبادا غرق شوم در رویایت

باید اسمم را

در کتاب گینس ثبت کنم

تا همه بدانند

- یک نفر

با سنگین ترین بار دلتنگی

روی شانه هایش -

تو را دوست میداشت

یک شبی مجنون نمازش راشکست

بی وضو درکوچه ی لیلا نشست

عشق ان شب مست مست اش کرده بود

فارغ از جام الستش کرده بود

گفت:یارب از چه خوارم کرده ای

برصلیب عشق دارم کرده ای

خسته ام زین عشق دلخونم مکن

من ک مجنونم تو مجنونم نکن

مرداین بازیچه دیگرنیستم

این تو و لیلای تو من نیستم

گفت:ای دیوانه لیلایت منم

در رگت پنهان و پیدایت منم

سالها با جورلیلا ساختی

من کنارت بودم و نشناختی

باورم نمیشد
ک یه روزی دلم برایش تنگ شود اصلا فکرشم نمیکردم کسی ک یک دقیقه تحملش برایم سخت باشد یک روزی این چنان تشنه ی دیدارش شوم
دعواهایمان و قهر هایمان

یادش بخیر
خدامیداندکه چقدر دلم برای غر زدن هایش تنگ شده
خسته شده ام از صبر کردن ...............

کمک کنم تا زود تر ببینمش
خسته شدم از بس خندیدم و خنداندم تا صدای فریاد های دلم در بین خنده های دیگران گم شود
کمکم کن
التماس دعا

کنــارت هستند...

تا کـــی؟

تا وقتـــی که

به تو احتــیاج دارند...

از پیشــت میروند یک روز

کدام روز؟

وقتی کسـسی جایت آمد

دوستت دارند

تا چه موقع؟

تا موقعی که

کسی دیگر را

برای دوســت داشـتن

پیــدا کنـند

میگویــند عاشــقت هســتند

برای همیشه!!!

نه......

فقط تا وقتی که

نوبت بــــــازی با تو

تمام بشود

و این است

بازی باهــم بودن!!

کى بود کى بود از اول، روز و شب رو جدا کرد

ماه و ستاره ها رو تو آسمون رها کرد

کى بود رو شونه کوه ترمه تورى انداخت

از دل ابر تیره برف بلورى انداخت

کى بود کى بود از اول خاک زمین رو گل کرد

این برهوت خشک رو دوزخ اهل دل کرد

کى بود که آسمونو تو چشم آدما ریخت

به گنبد بلندش، ستاره ها رو آویخت

کى بود کى بود از اول تو دریا کشتى انداخت

تو چار دیوار دنیا مرغ بهشتى انداخت

کى بود که آدما رو از آسمون رها کرد بال فرشته ها رو از تنشون جدا کرد

ستاره آى ستاره، شب زمین سیاهه چراغ آسمون شو

تا فردا خیلى راهه ما که اسیر شهر آهن و سنگ و دودیم کاشکى همه بدونیم یه روز فرشته بودیم.

مینویسم نامه و روزی از اینجا میروم

با خیال او ولی تنهای تنها میروم

در جوابم شاید او حتی نگوید “کیستی ؟ ”

شاید او حتی بگوید “لایق من نیستی ”

مینویسم من که عمری با خیالت زیستم

گاهی از من یاد کن ، حالا که دیگر نیستم

این شعرها دیگر برای هیچکس نیست
نه ! در دلم انگار جای هیچکس نیست
آنقدر تنهایم که حتی دردهایم
دیگر شبیه دردهای هیچکس نیست
.
.
.
مثل آتیش تو صحرا / یا که طوفان تو دریا
مثل ظلمت توی شب ها / جون به لب موندم و تنها
.
.
.


در برهوت بی کسی ، تنها تو همزاد منی
ای نازتر از خواب شبم ، آیا تو هم یاد منی ؟
.

.
.گر بدانم نیستی ، غمی نیست ز تنهایی / اینکه هستی و تنهایم ، غم دارم
.
.
.
از دل کوچه گذشتم از میون جاده ی خیس
این مسیر بدون برگشت که واسم هیچ آشنا نیست
میخوام آرامش بگیرم من که تو غصه اسیرم
حق من نیست مثل سایه توی تنهایی بمیرم …
.
.
.کاش میشد هیچکس تنها نبود
کاش میشد دیدنت رویا نبود
گفته بودی باتو میمانم ولی
رفتی و گفتی که اینجا جا نبود
سالیان سال تنها مانده ام
شاید این رفتن سزای من نبود
من دعا کردم برای بازگشت
دستهای تو ولی بالا نبود
باز هم گفتی که فردا میرسی
کاش روز دیدنت فردا نبود …

.

.

.
میدانی تنهایی کجایش درد دارد ؟ انکارش !
.
.
.در قفس تنهاییم تنها یاد توست
که مرا به اوج همه ی دوست داشتنها به پرواز در می آورد
.
.

وقتی که تنهایی میاد ، حس می کنم که بی کسم
ثانیه ها نمی گذرن ، هیچ موقع فردا نمیآد
دلم دیگه زندگی رو با اینهمه درد نمیخواد
.
.

.دیر گاهیست که تنها شده ام قصه غربت صحرا شده ام
وسعت درد فقط سهم من است بازهم قسمت غم ها شده ام
دگر آیینه ز من بی خبر است که اسیر شب یلدا شده ام
من که بی تاب شقایق بودم همدم سردی یخ ها شده ام
کاش چشمان مرا خاک کنید تا نبینم که چه تنها شده ام…
.
.
.گاهی تنهایی آنقدر قیمت دارد که درب را باز نمی کنم
حتی برای “تو” که سالها منتظر در زدنت بودم
.
.
.

.
من و غم همچون برادر ، دست الفت داده ایم
رشته ی این دوستی محکم کند تنهایی ام
.
.
.غربت آن نیست که تنها باشی / فارغ از فتنه ی فردا باشی
غربت آن است که چون قطره ی آب / در به در ، در پی دریا باشی
غربت آن است که مثل من و دل / در میان همه کس یکه و تنها باشی
.
.

.
غریبانه شکستم من اینجا تک و تنها / دل خسته ترینم در این گوشه دنیا
ای بی خبر از عشق که نداری خبر از من / روزی تو آیی که نمانده اثر از من
.
.
.
تنهاییم را به گردن هیچکس نمی اندازم
گردن هیچکس تاب این همه سنگینی را ندارد !
.
.

.
پیش روی من تا چشم یاری میکند دریاست
چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست
در این ساحل که من افتاده ام خاموش
غمم دریا ، دلم تنهاست

گذشتی از چشمانی که تورا در انبوهی از ادمها اشفته کرد.

گذشتی از صدایی که برای شنیدنش نقشه ها کشیده بودی.

گذشتی از دستانی که برای گرفتنشان بیتاب بودی.

گذشتی از لبهایی که با بوسه ای تورا سوت و کور میکرد.

گذشتی از اغوشی که در سخت ترین لحظات جان پناهت بود.

گذشتی از...

گذشتی از من , گذشی و نگفتی ان چشمها تا به کی دنبال نگاه حیرانت بگردند؟

نگفتی این صدا در هجومی از بغض درگلویم چطور در اید؟

دستانم در نبود دستانت چه کنند؟

نگفی لبهایم ترک میخورد وقتی در اوج گرما سردش میکنی؟

نگفتی این اغوش جزتو حتی مرگ را بغل نمیگیرد؟

گذشتی و نگفتی من چطوراز تو بگذرم؟

همه چی بین من

و عشقم تموم شد

مدتها بود سر یه دو راهی سخت بودم

و امروز

با عشقم خداحافظی کردم

واسه همیشه

و حالا موندم

با دنیایی سرد بدون عشق

به عشقم به دروغ گفتم دوسش ندارم تا بتونه راحت فراموشم کنه

به دروغ گفتم

همش یه بازی بود

برای پر کردن عقده محبتم

و اون رفت

برای همیشه